Friday the 12th

Ik suck. Ik beloof steeds om mijn verhalen af te maken, en ik doe het gewoon niet. Ik ben soms gewoon een eigenaardig, eigenwijs, koppig, lui kind.
Gelukkig ben ik morgen jarig, dat maakt het allemaal weer een beetje goed. Ik heb net even een grote keur gegeven beneden, over het aangeschafte eten, en het bevalt me zeer goed, moet ik zeggen. We hebben m&m's, spekkies, rode, gele, groene, en blauwe fruitveters, waarmee je kan scoubidou'en, (ja al meteen geprobeerd), en zakken chips en koekjes en ik hou van koekjes. We gaan morgen barbecuen en ik krijg cadeautjes, wat ik zo leuk vind. Vanavond ga ik beneden huiswerk maken, en worstjes in croissantjes rollen, en dan televisie kijken. Dan moet ik naar bed en ga ik net als een klein kind fantaseren over 'de grote dag'. Het enige minpuntje is dat ik de rottige kutleeftijd van 15 krijg, waar je niks maar dan ook niks mee kan, behalve een krantenwijk die ik niet hoef. Ik wil feesten, uitgaan, en helemaal lam worden. Maar eerst moet ik dan dus nog een jaar die rotleeftijd uitzitten, en zien hoe andere mensen eerder 16 worden vóórdat ik dat wordt. Iedereen kan naar me wijzen en lachen, en binnensmonds zeggen dat ik nog maar 15 ben, en dat dat dus eigenlijk een soort van belachelijk is, maar ik laat mijn dag daardoor niet verpesten. Ik word 15, een prachtleeftijd, wie wil er nou geen 15 zijn?

Verderrest (woord van lisa) ben ik nu weer twee weken naar school geweest, 4vwo wat me prima bevalt. Mijn klas is de bom en ik ook. Dinsdag heb ik mijn eerste proefwerk, Nederlands, en ik denk dat het me wel moet gaan lukken.

Gister was een dag vol ongelukken, ja, gister was naar en vervelend. Op school raakte ik mijn ipodoortjes kwijt, wat heel erg was, want zo kon ik geen John Mayer luisteren. Dus ik zoeken tijdens de wiskundeles, wiskundemeneer boos gemaakt (ik weet zijn naam nog steeds niet), en ik had ze nog steeds niet gevonden. Heel lang nadat ik al uit was zie ik die verdomde dingen achter een bordje hangen, en ik kon er weer tegenaan.. Dat dacht ik tenminste. Want vervolgens ging ik met Ruben Sims doen op de computer, en het volgende gebeurd alweer.. Ruben's computer besluit een dagje vrij te nemen van zijn verplichtingen als computer en is vervolgens zo sloom als een doof, slapend schildpadje. Doordat we niks konden doen dus, besloten we om maar Lisa, Daan en Maartje op te zoeken, die ergens foto's aan het maken waren. Wij besluiten efficient te denken en na alles op een rijtje te hebben gezet was voor ons het meest logisch dat ze bij Maartje zouden zijn. Dus wij fietsen, begint het te regenen alsof er een reus boven ons hoofd zat te kotsen. Zoveel water. Tot potverjanprutsel nog aan toe zijn ze niet bij Maartje, maar dus bij Lisa. Konden we weer door die stomme jankende kutregen, met stomme jankende kutplakbroeken naar Lisa fietsen. Daar aangekomen viel ik verkleumd op mijn knieën, en toen liet Lisa ons binnen. Boven aangekomen, moest ik de foto's even bekijken, en -het kon ook haast niet anders- het volgende ongelukkige rotding gebeurd alweer. Het klikknopdingetje van die camera is op mysterieuze wijze verdwenen en dat dure ding is kapot. Toen besloten we maar te eten, en met plakbroek en al weer op de fiets zittende verteld Daan dat hij geen geld bij zich heeft, dus wij naar Hillegom. Ik bevroor, en mijn plakbroek begon nog meer te plakken, maar het gaf even niet, want ik had ten slotte John Mayer op mijn iPod. Omdat het zo hard regende besloot ik een fietszadelhoesje op mijn hoofd te zetten, en toen.. vielen mijn ipodoortjes uit mijn oren en belandden tussen de spaken van mijn achterwiel. Na wat vijf uur leek van gepruts met Ruben en Maartje had ik ze weer. Alleen wel verpulverd tot stukjes onherkenbaar plastic. Teneergeslagen en nog plakkeriger en verkleumder, zonder oortjes, en John Mayer, wachtte ik toen tot Daan en Lisa terug waren, want zij waren doorgefietst. Toen konden we eindelijk eten, en dat was leuk..

Later die avond heb ik ook nog de bedbodem van Ruben's bed gesloopt.