Zo.

Zo. De kerstdagen zijn weer voorbij, ik heb vakantie, en dus niks om te doen. En dus ga ik het komende halfuurtje lekker even mijn vingers buigen om dit verhaal te typen. Want ik heb weer wat in mijn hoofd wat eruit moet. Het is frustrerend om het erin te laten zitten. Mijn hart gaat ervan in mijn keel kloppen.

Ik hou van films. Niet van American Pie, of You, me and Dupree, of andere oppervlakkige goedkope rotcomedies, met zo'n neppubliek die moeten klappen als er een bordje verschijnt waarop staat dat ze moeten klappen. Nee bedankt. Disgusting.
Ik hou voornamelijk van films die volgens Amerikanen 'floppers' zijn. Want als Amerikanen iets vinden 'floppen' zijn die films meestal heel goed.
Ik denk dat Amerikanen zo oppervlakkig zijn, dat ze een serieuze gewoonweg niet aankunnen. Ze snappen die diepgaande blikken niet, of grapjes. Als er één minuutje niet gelachen wordt, wordt het bestempeld als saaie, serieuze rotfilm. Als de vrouwelijke hoofdrolspeelster een scheve neus heeft, dan wordt er gezegt dat ze lelijk is.

Weetje wat mij frustreerd. Johhny Depp.
Ik heb de afgelopen tijd films gezien van Johhny Depp. En in elke film speelt hij een diepgaande, romantische, knappe en verleidelijke man met veel geduld en zelfvertrouwen. Maar oh wat zou ik graag willen weten hoe die man in het dagelijks leven is. Zou hij die rol van zo'n man zó goed kunnen naspelen, dat hij in het dagelijks leven ook zo geworden is? Of valt hij huilend op bed als hij in zijn hotelkamer komt na een slopende dag? Is hij gelukkig? Ik twijfel hoor.

Maar nog even over die floppende films. Ze vonden 'Elizabethtown' een floppende film. En weetje waarom? Omdat Orlando Bloom een serieuze rol had. Hij had dit keer geen zwaard of pistool. Hij moest een onzekere man spelen, die het gevoel had dat hij niks meer te betekenen had in zijn leven. En die dan gefascineerd raakt door een Optimische vrouw.
Zie je. Die Amerikanen lopen altijd weg als het om confronterende onderwerpen gaat.
Dat zie je ook maar weer bij die millieu-acties. Altijd maar ontkennen dat ze teveel slechte stoffen uitstoten, altijd iemand anders de schuld geven. Ik heb respect voor die paar amerikanen die nog wel een beetje realistisch blijven. Kan die actrice met de scheve neus er iets aan doen dat ze een scheve neus heeft? Nee toch? Ze heeft er toch niet om gevraagd? En dan wordt er nonchalant gezegt: 'Dan doe je toch Plastische Chirurgie', alsof je dat 'zomaar even' gaat doen. Domme objectieve mensen. En langzaam wordt de hele wereld zo. Onzeker en Pessimistisch.
Ik mag hopen dat ik later nog met een man kan trouwen die er net zo over denkt als ik.

Volgens mij worden die langzamerhand zeldzaam.

Dromerig (goh, alweer?)

Zo.
Ik heb nu toch zo'n rare bui. Een 'dromige-treurige-bui-met-een-lichtpuntje'. Zoiets.
Pff, ik weet niet waar ik moet beginnen met opschrijven. Ik heb best veel dingen in mijn hoofd die hier allemaal moeten komen te staan. Maar dat kan niet zonder begin.

Mijn dag begon met een wekker die ik zes keer had gezet op een ander deuntje. Ik moest vanmorgen om tien over negen weg. Dus zoals ik ben, kwam ik er om kwart voor negen uit. En dan trek ik mijn sokken aan, want dat is iets wat ik gewoon als eerste moet doen als ik opsta.
En nou, toen deed ik de computer aan, voor wat muziek, ookal zoiets waar ik 's ochtends niet zonder kan. En toen ging ik zitten, en voor me uitstaren. slaperig was ik, heel slaperig. En nu dan bijvoorbeeld ben ik rustig maar niet slaperig, gek, 's avonds kom ik altijd los. Maar in ieder geval schrok ik toen ik toen op de klok keek, dus ik haasten en fiesten naar school. En nou, gewoon de gebruikelijke woensdag. Saai, rotvakken waar ik niks mee kan, wil, en moet en..
En toen ik uit school kwam, moest ik economie doen, en daarna had ik geen huiswerk meer.
En weetje wat dan het allerstomst is? Dat ik niks weet te doen als ik geen huiswerk heb. Heb ik wel huiswerk dan heb ik daar geen tijd voor, omdat ik leuke dingen wil doen, en nu heb ik éíndelijk geen huiswerk.. maarja, zal wel weer aan mij liggen. En dan zit ik nu hier te typen, en moet ik eigenlijk nog veel dingen doen. Ben gewoon te lui. Ik moet zo douchen, en een boek zoeken voor een verslag. Verder heb ik mijn geld deze week uitgegeven aan dvd's, van Gooische Vrouwen. Geweldig. Heb nu seizoen 1 en 2, en nu heb ik dus die dvd's alweer gekeken, het waren er vier, in totaal 720 minuten. Lekker kijken, echt ontzettend leuk!

Ik heb de laatste tijd zin om te werken. Ik weet sinds een tijd wat ik wil worden. En dat is iets met musicals. Ik was afgelopen zondag bij Tarzan, en toen wist ik het denk ik bijna ongeveer zeker. Dat decor was zo mooi, en die kostuums en makeup, geluidseffecten, en script waren ongelooflijk. Ik wil later daarmee werken, het lijkt me zo heerlijk, die muziek en dan sta jij daar achter de schermen leiding te geven aan iedereen die langs loopt, zorgen dat alles er is, en op tijd, en meegenieten van die spanning die de spelers hebben. Ah heerlijk. En dan als het afgelopen is even praten, en wat drinken. Men, wat wil ik dat graag zeg. Ik heb nu het gevoel dat ik nutteloos werk doe op school, ik leer dertien vakken. Alsof ik dat nodig heb. Ik heb geen natuurkunde nodig, en ik vind het ook stom. Geef mij maar veertien blokuren toneel en handvaardigheid en muziek, en ik wil best diepgaande werkstukken schrijven over vanalles en nogwat wat me interesseert, en ondertussen muziek luisteren.

Áh en nu weet ik weer wat ik wilde schrijven in deze blog!!!
Dat ik zo'n verliefd en vrolijk gevoel krijg van kerstlichtjes! ben ik de enige? Want kijk, als je door de kou fietst, met een muts op je hoofd en een sjaal om, en je fiets door van die schattig verlichte straten, dan word je toch zo vrolijk! Ik krijg er echt een gelukkig gevoel van, en dan nog een beetje sneeuw erbij, en een vriend die op je wacht en je dan een warme knuffel geeft en je een prettige kerst wenst. Men, dat is geweldig. Zit ik alweer te dromen.

Ik ben dromerig.