Zo.

Zo. De kerstdagen zijn weer voorbij, ik heb vakantie, en dus niks om te doen. En dus ga ik het komende halfuurtje lekker even mijn vingers buigen om dit verhaal te typen. Want ik heb weer wat in mijn hoofd wat eruit moet. Het is frustrerend om het erin te laten zitten. Mijn hart gaat ervan in mijn keel kloppen.

Ik hou van films. Niet van American Pie, of You, me and Dupree, of andere oppervlakkige goedkope rotcomedies, met zo'n neppubliek die moeten klappen als er een bordje verschijnt waarop staat dat ze moeten klappen. Nee bedankt. Disgusting.
Ik hou voornamelijk van films die volgens Amerikanen 'floppers' zijn. Want als Amerikanen iets vinden 'floppen' zijn die films meestal heel goed.
Ik denk dat Amerikanen zo oppervlakkig zijn, dat ze een serieuze gewoonweg niet aankunnen. Ze snappen die diepgaande blikken niet, of grapjes. Als er één minuutje niet gelachen wordt, wordt het bestempeld als saaie, serieuze rotfilm. Als de vrouwelijke hoofdrolspeelster een scheve neus heeft, dan wordt er gezegt dat ze lelijk is.

Weetje wat mij frustreerd. Johhny Depp.
Ik heb de afgelopen tijd films gezien van Johhny Depp. En in elke film speelt hij een diepgaande, romantische, knappe en verleidelijke man met veel geduld en zelfvertrouwen. Maar oh wat zou ik graag willen weten hoe die man in het dagelijks leven is. Zou hij die rol van zo'n man zó goed kunnen naspelen, dat hij in het dagelijks leven ook zo geworden is? Of valt hij huilend op bed als hij in zijn hotelkamer komt na een slopende dag? Is hij gelukkig? Ik twijfel hoor.

Maar nog even over die floppende films. Ze vonden 'Elizabethtown' een floppende film. En weetje waarom? Omdat Orlando Bloom een serieuze rol had. Hij had dit keer geen zwaard of pistool. Hij moest een onzekere man spelen, die het gevoel had dat hij niks meer te betekenen had in zijn leven. En die dan gefascineerd raakt door een Optimische vrouw.
Zie je. Die Amerikanen lopen altijd weg als het om confronterende onderwerpen gaat.
Dat zie je ook maar weer bij die millieu-acties. Altijd maar ontkennen dat ze teveel slechte stoffen uitstoten, altijd iemand anders de schuld geven. Ik heb respect voor die paar amerikanen die nog wel een beetje realistisch blijven. Kan die actrice met de scheve neus er iets aan doen dat ze een scheve neus heeft? Nee toch? Ze heeft er toch niet om gevraagd? En dan wordt er nonchalant gezegt: 'Dan doe je toch Plastische Chirurgie', alsof je dat 'zomaar even' gaat doen. Domme objectieve mensen. En langzaam wordt de hele wereld zo. Onzeker en Pessimistisch.
Ik mag hopen dat ik later nog met een man kan trouwen die er net zo over denkt als ik.

Volgens mij worden die langzamerhand zeldzaam.